Als Eefje schildert, vertrekt ze vaak vanuit een vlek waarop ze haar fantasie de vrije loop laat. Ze speelt met het beeld door gebruik te maken van verschillende materialen, technieken en lagen.

Soms werkt ze met felle kleuren en soms met donkere kleuren. Emotie is de rode draad door haar hele oeuvre, waarin ze zich liet inspireren door de natuur. Ze zoekt naar de eenheid tussen alle levende wezens.

​

Om deze beelden weer te geven daagt ze zichzelf uit. Het fenomeen pareidolie is vastgesteld. De illusie wordt gecreëerd. Hoe vreemder, hoe fascinerender. Wat in eerste instantie herkenbaar lijkt, blijkt achteraf niet altijd zo te zijn. Zo geeft ze vorm aan de misvorming en geeft ze het beeld een surrealistisch toets. 

Het is haar bedoeling om de manier waarop ze over zichzelf als kunstenaar denkt in vraag te stellen, en daarbij werkt ze ook met series die haar gevoelens uit die ene periode verbeelden. Ze stelt zichzelf steeds verschillende vragen over het eindresultaat. Wat ging er bewust of onbewust in haar op, of wat bracht het onderbewustzijn naar de oppervlakte?