Wanneer ik schilder vertrek ik steeds vanuit een vlek waarop ik mijn fantasie los laat.  Ik speel met het beeld door gebruik te maken van verschillende materialen, technieken en gelaagdheden.​

De ene keer werk ik met felle kleuren en de andere keer met donkere. Emotie is dan ook de rode draad doorheen mijn hele oeuvre, waarbij ik me laat inspireren door de natuur. Ik zoek naar de eenheid tussen alle levende dingen.

Om deze beelden weer te geven ga ik de uitdaging aan met mezelf. Het verschijnsel pareidolie komt tot stand. De illusie wordt gecreëerd. Hoe vreemder hoe fascinerender. Wat eerst herkenbaar lijkt, blijkt achteraf niet altijd zo te zijn. Zo geef ik vorm aan de misvorming en krijgt het beeld een surrealistische toets. ​

Ik wil vooral de gedachtegang van mezelf als kunstenaar in vraag stellen en werk hierbij met series die mijn gevoelens van die ene periode uitdrukken. Ik stel mezelf dan ook steeds verschillende vragen bij het eindresultaat. Wat ging er bewust of onbewust in me om, of wat heeft het onderbewuste naar boven gebracht?